Interview met Hilde Ramakers van Rochdale

Binnenkort pensioen! Waar kijk je met plezier of trots op terug in je carrière?

“Eerlijk gezegd kijk ik nog niet terug op mijn carrière. Ik ben tenslotte nog aan het werk en ik ben niet zo’n terugkijker. En trots, tsja… dat zou ik graag van anderen horen. Ik vind dat wat aanmatigend om dat zelf te zeggen over mijn prestatie. Maar plezier heb ik altijd gehad in mijn werk. Ik heb in mijn carrière ook redelijk veel verschillende functies gehad. En elke functie vond ik leuk. Het leukste was als ik in een functie begon en ik in feite geen idee had wat de functie precies zou inhouden. Het onbekende trekt me. Plus: ik heb altijd veel vertrouwen gehad in mensen dat het – in gezamenlijkheid – gaat lukken. Linksom of rechtsom.’

Hilde is opgegroeid in een gezin van tien in Limburg. Ze ging in Roermond naar de middelbare school. Dat betekende elke schooldag dertig kilometer fietsen: een uur heen en een uur terug. Na de middelbare school volgde ze de studie Culturele Antropologie aan de VU in Amsterdam. Eenmaal afgestudeerd, trok het buitenland. Ze heeft in niet westerse landen, maar ook in Nederland, onderzoek gedaan.

‘Ik was in die beginjaren veel weg en jong, enigszins onrustig, een aanpakker en nieuwsgierig. Die eigenschappen kwamen goed van pas bij mijn werk en verblijf in het buitenland. Ik vertrouw mensen en mensen vertrouwen mij redelijk snel. Geef mensen doorgaans ook de nodige ruimte. Ik merk het wel wanneer anderen me iets willen vertellen. Anderzijds kan ik soms ook dwingend overkomen, al is dat misschien niet het goede woord. Ik wil zaken helder hebben, weten wie wat gaat doen en op welk moment. En dan geldt: ‘afspraak is afspraak’. In mijn optiek heb ik daar een goede balans in gevonden: vertrouwen geven en heldere afspraken maken met elkaar.”

Een cultureel antropoloog in de vastgoedsector

Weer terug in Nederland begint Hilde haar loopbaan in de vastgoedsector bij ‘Nieuw Amsterdam’. Nieuw Amsterdam was indertijd verantwoordelijk voor de sanering en vernieuwing van woningen in de Amsterdamse Bijlmer. Daarna ging ze aan de slag bij projectontwikkelaar Delta Forte om uiteindelijk bij Rochdale aan het werk te gaan. Hier werd ze een aantal jaar geleden voor Hoofd Bedrijfsbureau.

“Ik had indertijd, eerlijk gezegd, geen goed beeld wat er precies gebeurde bij het Bedrijfsbureau. Dus toen ik gepolst werd om die functie te vervullen, ging ik op onderzoek uit. Ik besloot het te doen. Dat is één van mijn sterke kanten: analyseren en een besluit nemen. Het is een uitdagende functie. Ik bekijk wat nodig is, zet de lijnen uit. Ik ben procesmatig en communicatief sterk. Daarbij ben ik een realist en een optimist. Kan met veel mensen goed overweg en ik sluit dingen makkelijk af. Dat zijn handige vaardigheden voor een leidinggevende en die heb ik waarschijnlijk mede te danken aan mijn opvoeding in een groot gezin en mijn buitenlandse werkervaring.”

Hoe is Rochdale bij the BIM practice uitgekomen om dit project handen en voeten te geven? 

“Op mijn afdeling Bedrijfsbureau werkt een groep mensen, die zich bezig houdt met vastgoedtechnische gegevens en informatie. Data dus. En die data en het besef van het belang groeit continu. De vastgoedtechnische data wordt gebruikt op vrijwel elke afdeling binnen de organisatie. Ook speelt data een belangrijke rol bij besluitvorming. Het is dus van belang dat onze data van hoge kwaliteit is. Het was in een tijd dat we als organisatie weer een slag konden maken in het efficiënt inrichten en gebruiken van onze data. Die ontwikkeling is niet te stoppen. Op de afdeling Vastgoed waren we met BIM aan de slag en daarvoor hadden we de expertise van the BIM practice ingehuurd. Met Ruud van der Star en Dirk Jan Kroon ben ik in gesprek gegaan, want BIM gaat in essentie over data. Daar zag ik voordelen in voor onze organisatie als geheel. En na dat gesprek ging het snel en zijn we aan de slag gegaan met ‘Datakwaliteit en Procesoptimalisatie’.”

Hoe ervaar je de samenwerking met the BIM practice?

“Ik vind het fijn. Ik ga graag met mensen om die open minded zijn, ook al kan dat soms confronterend zijn. Samen met elkaar: richting geven. Mensen iets gunnen. Ik zeg het ook als het niet goed gaat, maar bovenal ga ik uit van het positieve in de mens. Ik ga niet snel bij de pakken neerzitten. Dat herken ik ook in het karakter van the BIM practice al heb tot nu toe voornamelijk met Onno en Sjoerd samengewerkt. Beiden komen hun afspraken na, hebben kennis van zaken en informeren me over het proces. Er is vrijwel nooit gezeur. Heerlijk om zo met elkaar te werken. De opdracht die the BIM practice heeft is breed. Ze leiden mensen op in hun vakgebied ‘Datakwaliteit en Procesoptimalisatie’, brengen kennis over en nemen onze mensen daarin goed mee. Ze motiveren en enthousiasmeren. Die attitude waardeer ik. the BIM practice luistert ook goed naar de opdrachtgever. Rochdale zit met dit onderwerp in een traject, dat grillig kan zijn, omdat het over verbeteren gaat. Het is af en toe zoeken naar de optimale aanpak. Dan is het prettig dat we dat traject in gezamenlijkheid kunnen doorlopen. We brengen de risico’s en mogelijkheden in beeld, bepalen de richting en dan volle kracht vooruit.”

Ik houd ervan om gezamenlijk een traject aan te gaan. Ik heb een doel, maar weet soms ook niet waar het eindigt, en vertrouw op de kennis en kunde van een ieder die zich inzet. En dan komt het eigenlijk altijd goed.

Je komt bevlogen en enthousiast over. Ga ja het werk missen?

“Ik hoop van niet, hahaha. Ik ga zien hoe het bevalt om niet aan het werk te zijn. Misschien bevalt het en misschien ook niet. Het is een experiment. Al heb ik in mijn leven, zoals de meeste mensen, een aantal dingen wel gezekerd, zoals: huisvesting, verzekeringen en werk. Dat geeft me structuur en rust. En met die zekering kan ik vrij onbevangen in het leven staan. En ik fiets, buiten de Coronaperiode, vrijwel elke werkdag van mijn woning naar het hoofdkantoor van Rochdale in Amsterdam, en weer terug. Bij elkaar dertig kilometer, net als in mijn jeugdjaren. Zo kan ik ’s ochtends de werkdag alvast overdenken. En aan het eind van de werkdag kom ik thuis en dan is mijn hoofd bij wijze van spreken leeg. Fietsen, heerlijk. Uurtje heen en uurtje terug. Dat doet wonderen. En het is ook praktisch, want zo hoef ik niet naar de sportschool.”